Pan's Labyrinth (2006)

Το τελευταίο μέρος της “σκοτεινής” τριλογίας του Guillermo del Toro. Αυτή τη φορά δεν έχουμε φαντάσματα(The Devil's Backbone), ούτε κάποια συσκευή που να μας προσφέρει την αθανασία, μετατρέπωντας μας όμως σε βρυκόλακα(Cronos). Έχουμε ένα σκοτεινό παραμύθι, ένα φιλμ γεμάτο με φανταστικά στοιχεία, που όμως υπηρετούν το υπόλοιπο έργο. Αυτά τα στοιχεία συνθέτουν ένα φανταστικό κόσμο, που υπάρχει στο μυαλό της μικρής Ofelia, της οποίας το μυαλό στην προσπάθεια να ξεφύγει από τη βία του αληθινού κόσμου, δημιοργεί έναν άλλο παράλληλο και εξωπραγματικό για να ξεφύγει. Όμως δεν είναι ένας συνηθισμένος χαρούμενος κόσμος, ενός μικρού παιδιού. Έχουμε μία σκοτεινή, βίαιη και ενοχλητική αντανάκλαση του αληθινού περιβάλλοντος στο οποίο ζεί η Ofelia. Και ενώ περναέι η ώρα και περιμένουμε να δούμε τις δοκιμασίες της μικρής στο φανταστικό της κόσμο, η ταινία επικεντρώνεται όλο και περισσότερο, στον πατριό της, τον σκληρό, αδίστακτο, σαδιστή και κενό συναισθημάτων Λοχαγό Vidal, του οποίου μόνοι στόχοι είναι η εκκαθάριση των εναπομείναντων ανταρτών(η ταινία εκτυλλίσσεται το 1944, πέντε χρόνια μέτα το τέλος του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου) και η διαιώνιση της οικογένειας του, μέσω της μητέρας της Ofelia. Ο del Toro έχοντας στα χέρια του ένα καλογραμμένο, γεμάτο αλληγορίες, παραλληλισμούς και συμβολισμούς σενάριο, με τη βοήθεια των πολύ ωραίων ειδικών εφέ, καθώς και των λοιπών τεχνικών μερών, δημιουργεί ένα σκοτεινό και ρεαλιστικό σκηνικό, το οποίο είναι η “πηγή” για την φαντασία της Ofelia.

Όλοι ερμηνεύουν πολύ καλά τους ρόλους τους, όμως ο Sergi López, κλέβει την παράσταση ως ο ανελέητος και μισάνθρωπος λοχαγός, ο οποίος είναι λιγότερο άνθρωπος και από τον φαύνο.

Ο del Toro στην πιο μεστή εώς τώρα δουλειά του, δημιουργεί ένα πολύ όμορφο φιλμ, το οποίο ακροβατεί μεταξύ αληθινού και φανταστικού, παρουσιάζοντας μας τον άνθρωπο στις πιο βάρβαρες και κτηνώδεις στιγμές του, αλλά και στις πιο όμορφες του.
7/10