Ο Frank Darabont μας έχει δώσει δύο εξαιρετικές ταινίες, τα “The Green Mile” και “The Shawshank Redemption”, βασισμένες και οι δύο σε βιβλία του μετρ του τρόμου, του Stephen King. Οπότε όταν ακούμε ότι ο εν λόγω σκηνοθέτης, θα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ακόμα ένα βιβλίο του King, οι προσδοκίες μας είναι κάτι περισσότερο από υψηλές.
Δυστυχώς όμως σε αυτήν την δουλειά του, ο Darabont δεν τα καταφέρνει. Προσπαθεί να δημιουργήσει μία ταινία τρόμου με θρησκευτικές παραβολές και αλληγορικά μηνύματα. Όμως σαν ταινία τρόμου δεν πείθει. Ούτε σεναριακά, ούτε σκηνοθετικά. Έχει κάποιες καλές στιγμές τρόμου, αλλά ως εκεί. Την περισσότερη ώρα το φιλμ είναι βαρετό και απουσιάζει το σασπένς. Μάλιστα οι στιγμές γέλιου(με τις κλισέ ατάκες και σκηνές) είναι περισσότερες. Και αυτό είναι μεγάλο ατόπημα για μια υποτιθέμενη ταινία τρόμου.
Αν αφαιρέσουμε το κομμάτι της ταινίας -που είναι ένα b-horror movie με μετριότατα CGI και επιφανειακό σενάριο που δε μας δείχνει τίποτα για την προέλευση της ομίχλης και των τεράτων, παρά μόνο μας αφήνει με την αμφιβολία και έτσι όπως εξελίσσεται, οδηγεί σε ένα εξίσου κλισέ και ανεφάνταστο φινάλε- και ρίξουμε το βάρος στις αλληγορικές στιγμές του φιλμ, που από τη μία έχουμε μία ομάδα από ανθρώπους που πιστεύουν στις δυνάμεις τους και προσπαθούν να σωθούν, ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα δεν είναι ευνοικό και από την άλλη τους φτωχούς στο μυαλό και δεισιδαίμονες που καθοδηγούνται από μία φανατική θρησκόληπτη(η Marcia Gay Harden είναι απολαυστική στο ρόλο της και όσο εκνευριστική χρειάζεται για να χαρεί το κοινό, όταν επιτέλους συναντά τον Δημιουργό της). Το φιλμ μας δείχνει ότι οι άνθρωποι, ακόμη και σήμερα όπου η επιστήμη και τεχνολογία έχει προχωρήσει απίστευτα, στις δύσκολες στιγμές στρέφονται στον (ανύπαρκτο) Θεό για να τους σώσει, ουσιαστικά ρίχνουν το βάρος των ευθυνών τους στο Θεό που πιστεύουν(αντί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπαθήσουν να σωθούν μόνοι τους) και γίνονται ανδρείκελα και υποχείρια φανατικών που από τη μία στιγμή στην άλλη μετατρέπονται από περιθωριακά άτομα σε θεόσταλτους ηγέτες.
Εν κατακλείδι, το φιλμ δεν είναι κάποια αξιομνημόνευτη ταινία τρόμου, όμως θα μας δώσει αρκετή “τροφή” για σκέψεις σχετικά με την υπόσταση του Θεού και την δικιά μας τοποθέτηση απέναντι του.
5+/10
Δυστυχώς όμως σε αυτήν την δουλειά του, ο Darabont δεν τα καταφέρνει. Προσπαθεί να δημιουργήσει μία ταινία τρόμου με θρησκευτικές παραβολές και αλληγορικά μηνύματα. Όμως σαν ταινία τρόμου δεν πείθει. Ούτε σεναριακά, ούτε σκηνοθετικά. Έχει κάποιες καλές στιγμές τρόμου, αλλά ως εκεί. Την περισσότερη ώρα το φιλμ είναι βαρετό και απουσιάζει το σασπένς. Μάλιστα οι στιγμές γέλιου(με τις κλισέ ατάκες και σκηνές) είναι περισσότερες. Και αυτό είναι μεγάλο ατόπημα για μια υποτιθέμενη ταινία τρόμου.
Αν αφαιρέσουμε το κομμάτι της ταινίας -που είναι ένα b-horror movie με μετριότατα CGI και επιφανειακό σενάριο που δε μας δείχνει τίποτα για την προέλευση της ομίχλης και των τεράτων, παρά μόνο μας αφήνει με την αμφιβολία και έτσι όπως εξελίσσεται, οδηγεί σε ένα εξίσου κλισέ και ανεφάνταστο φινάλε- και ρίξουμε το βάρος στις αλληγορικές στιγμές του φιλμ, που από τη μία έχουμε μία ομάδα από ανθρώπους που πιστεύουν στις δυνάμεις τους και προσπαθούν να σωθούν, ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα δεν είναι ευνοικό και από την άλλη τους φτωχούς στο μυαλό και δεισιδαίμονες που καθοδηγούνται από μία φανατική θρησκόληπτη(η Marcia Gay Harden είναι απολαυστική στο ρόλο της και όσο εκνευριστική χρειάζεται για να χαρεί το κοινό, όταν επιτέλους συναντά τον Δημιουργό της). Το φιλμ μας δείχνει ότι οι άνθρωποι, ακόμη και σήμερα όπου η επιστήμη και τεχνολογία έχει προχωρήσει απίστευτα, στις δύσκολες στιγμές στρέφονται στον (ανύπαρκτο) Θεό για να τους σώσει, ουσιαστικά ρίχνουν το βάρος των ευθυνών τους στο Θεό που πιστεύουν(αντί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπαθήσουν να σωθούν μόνοι τους) και γίνονται ανδρείκελα και υποχείρια φανατικών που από τη μία στιγμή στην άλλη μετατρέπονται από περιθωριακά άτομα σε θεόσταλτους ηγέτες.
Εν κατακλείδι, το φιλμ δεν είναι κάποια αξιομνημόνευτη ταινία τρόμου, όμως θα μας δώσει αρκετή “τροφή” για σκέψεις σχετικά με την υπόσταση του Θεού και την δικιά μας τοποθέτηση απέναντι του.
5+/10
4 σχόλια:
Ο σκηνοθέτης προσπαθούσε καθόλη την διαρκεια της ταινίας να σου κρατήσει την προσοχή άλλα δυστυχως χωρίς αποτέλεσμα. Υπήρχαν εντονες σκηνές και αλλαγές συναισθημάτων που όμως καταντούσαν κουραστικές.
Αν απομονώσουμε στιγμές του φίλμ όπως τις τελευταίες σκηνές πρέπει να παραδεχτούμε οτι ειχε ωραία φωτογραφία και δυνατα αλληγορικά σημάδια.
Ο συνδυασμός ταινίας τρόμου και ψυχολογικού θρίλερ ήταν ανεπιτυχές.
Προσωπικά μπήκα στην αίθουσα με την καλύτερη διάθεση ( και ως μη λάτρεις των horror movies ) άλλα η απογοητευση ήταν μεγάλη. Θα συμφωνήσω οτι είχε κάποιες καλές ερμηνείες αλλα μλεχρι εκεί.
Μιά ταινία που προσωπικά δεν θα την έβλεπα ούτε σε DVD.
eixe kali photografia ontos...kai ego apogoiteytika kirios apo ton skinotheti...
Όσο κι αν δεν σ' άρεσε το φιλμ πως μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα τέτοιο σενάριο επιφανειακό;
den xero pos itan sto biblio,alla to senario toy darabont den itan kalo...den mas edose kamia pliroforia gia ta terata,thn alli diastasi ktl,to finale itan klisediariko,genika itan metrio senario,den embathine oso tha eprepe
Δημοσίευση σχολίου