Batman-Ένας λαϊκός ήρωας

Συντάκτης:Dr. Doom

Μετά την τεραστία επιτυχία του «Σκοτεινού Ιππότη» όλοι όσοι λατρεύουν το σινεμά άρχισαν να αναρωτιούνται. Τι είναι αυτό τελικά που κάνει μια ταινία να γίνει επιτυχία; Είναι η διαφημιστική της καμπανιά; Το σενάριο της; Οι ηθοποιοί της; Ή μήπως η ποπ κουλτούρα που κρύβεται πίσω της; Αναπάντητα ερωτήματα που βασανίζουν πλέον το Χόλιγουντ αλλά και τους επικριτές του.. Ωστόσο εδώ έχουμε μια μοναδική περίπτωση(ή έστω σπάνια..) στην ιστορία του κινηματογράφου.

Φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά τα μεγάλα στούντιο πόνταραν στους ήρωες των κόμικ. Χρησιμοποίησαν μεγάλους προϋπολογισμούς, σπουδαίους ηθοποιούς, άριστα εφέ και κολοσσιαία σκηνικά προσπαθώντας να κρατήσουν ένα minimum επίπεδο μετατρέποντας τις ταινίες όχι απαραίτητα σε ποιοτικά δημιουργήματα αλά Ταρκόφσκι αλλά σε καλοφτιαγμένες δημιουργίες που θα συναρπάσουν εξίσου μικρούς και μεγάλους. Το είδαμε με τον «Iron Man», τον «Απίθανο Χαλκ», το «Wanted-δεν έχει έρθει ακόμα σε εμάς», το «Hellboy 2-ομοιως» και τελευταία με τον «Σκοτεινό Ιππότη» ως την έκτη ταινία της σειράς. Παρόλα αυτά όμως γιατί ο Batman ένας ήρωας με ναι μεν φανατικό κοινό και γνωστός παγκόσμιος κατάφερε με την τελευταία του ταινία να κάνει το μεγαλύτερο άνοιγμα όλων των εποχών και ετοιμαστεί να ξεπεράσει σε εισπράξεις τον «πόλεμο των άστρων»; Μια ταινία που δεν διακρίνεται για την τρελή και χορταστική δράση της και ούτε για τους σούπερ αστέρες που πρωταγωνιστούν. Πολλοί λένε ότι φταίει η υστερία που έγινε για τον θάνατο του Heath Ledger ως η νέμεσης του Batman, ο τελείως ψυχοπαθής Joker. Ίδια περίπτωση με τον γιο του Bruce Lee στο «Κοράκι», Brandon Lee που πέθανε κατά την δοιάκια των γυρισμάτων(Ειρωνικά και εκείνη η ταινία βασιζόταν σε ένα κόμικς). Ο Ledger έστειλε αδιάβαστους όσους πίστευαν ότι δεν είχε γνήσιο υποκριτικό ταλέντο προσφέροντας μια απίστευτη φιγούρα κακού εκπροσωπώντας τον νόμο του χάους και της αναρχίας. Με έξυπνη προφορά και φοβερό τρόπο υποκριτικής κέρδισε τον σεβασμό του παγκόσμιου σινεμά δίνοντας και μια ώθηση σε καινούργια πρότυπα κακών χωρίς να υπάρχει μια τραγική διάσταση που να κουκουλώνει το παρελθόν τους. Προσωπική μου ωστόσο εκτίμηση είναι ότι ο κόσμος και μην γελάσετε έχει ανάγκη από ήρωες είτε στο κινηματογράφο είτε σε βιβλία είτε οπουδήποτε αλλού. Σε μια κοινωνία όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον πράσινο θεό, έναν θεό που δυστυχώς ο άνθρωπος έχει δοθεί ολοκληρωτικά και έχει χάσει κάθε συναίσθημα που τον διακατέχει, πολλοί ανάμεσα τους και εγώ, επιλέγουν να ξεφύγουν από αυτή την πραγματικότητα μέσω των ταινιών. Οι ταινίες όμως δεν επιλέγονται τυχαία. Θέλουν να δουν ήρωες να πολεμούν το κακό και να βγαίνουν νικητές παρόλο που στις συναισθηματικές συγκρούσεις η λέξη χαμένος δεν αρκεί για να περιγράψει πως νιώθουν. Ο απλός θεατής νιώθει μια σιγουριά που μπορεί μεν να έχει προβλήματα αλλά με έναν Batman στο πανί, έναν ήρωα τρωτό και ανθρώπινο, ως πρότυπο καταφέρνει να αντλήσει δύναμη και να την χρησιμοποιήσει στη ζωή του. Μπορεί σε πολλούς να φαίνεται αστείο και όμως δεν είναι, μην ξέχναμε όμως ότι ο Batman είναι ένα σύμβολο της παγκόσμιας κουλτούρας. Πίσω από την αινιγματική φιγούρα του σκοτεινή ήρωα κρύβονται ιδέες και επιλογές. Στις ταινίες, οι διάλογοι που γίνονται, οι εικόνες που παρουσιάζονται, και τα διλήμματα που προκύπτουν κατά την διάρκεια υπάρχουν εκτός από την τοπική ας πούμε διασκέδαση και ως ένα μέτρο σύγκρισης με την σημερινή πραγματικότητα. Βλέποντας έναν Batman να ραγίζει διαρκώς κάτω από το βάρος των επιλογών του και των ευθυνών ο άνθρωπος νιώθει μια μικρή ασφάλεια. Αισθάνεται μια ελάχιστη πλεονεξία έστω μόνο για τις ώρες που παρακολουθεί το έργο. Αυτό όμως δεν τον αποτρέπει από το να παρακαλεί για την καλοτυχία του Batman και να επαινεί τις προσπάθειες του για την τάξη και την υπεράσπιση του δικαίου. Και επανέρχομαι στο αρχικό θέμα. Για την πρωτόγνωρη συνεχιζόμενη επιτυχία της ταινίας ίσως να συνέβαλε η normal διαφήμιση που έγινε για την προώθηση της ταινίας καθώς και οι καλές κριτικές. Τον λόγο όμως πάντα τον είχε και θα τον έχει το κοινό. Παρακολουθώντας μια ολοκληρωμένη ταινία από όλες τις απόψεις, μαζεύοντας θαυμαστές από κάθε κατηγόρια ταινιών, είτε δράσης είτε δράματος είτε περιπέτειας, το κοινό διαπίστωσε πως μια ταινία μπορεί να περιγράψει καλύτερα την κοινωνία από κάθε ψευτό πολιτικό. Με τρόμο διαπίστωσε πως ο Τζόκερ υπάρχει εκεί έξω όχι απαραίτητα με αυτό το όνομα αλλά με αλλά τόσα και καμία φορά σε δημόσιες θέσεις και σε κοινή θεά. Πως κάθε μέρα υπάρχουν απεριόριστοι Batman, άνθρωποι που θυσιάζουν την δική τους ευημερία και ζωή προκείμενου να βοηθήσουν συνάνθρωπους τους που έχουν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας, μια ζεστή αγκαλιά και από ένα ανθρώπινο χαμόγελο ώστε να βρουν το κουράγιο να συνεχίσουν την ζωή τους. Άνθρωποι οι οποίοι σπανέ κάτω από το βάρος των περιστατικών που τους τυχαίνουν, που έχουν νιώσει τόσο πόνο και μοναξιά.

Όμως αυτοί θα έπρεπε να είναι τα αληθινά πρότυπα για το κοινό. Ιστορίες τέτοιες ηρώων δεν έχουν ειπωθεί και εάν ναι ίσως να μην ενδιαφερθεί κανείς να τις δει. Και σε αυτό το σημείο ο σκοτεινός ιππότης πέτυχε διάνα. Παρουσιάζοντας ένα μεταμφιεσμένο ήρωα , η δόση της πραγματικότητας δεν απέχει καθόλου από την σημερινή. Ο ήρωας της είναι μια αλληγορία για όλους αυτούς που παλεύουν καθημερινώς ενάντια στις δυσκολίες της ζωής και τα βγάζουν πέρα. Μέσα από μια απλή ιστορία, η ανάδειξη του δικαίου δεν οδηγεί απαραίτητα στις πιο ευνοϊκές συνέπειες. Συνέπειες θα υπάρχουν καλές και κακές. Το θέμα είναι να κάνουμε όλοι την επιλογή που κανείς δεν είναι σε θέση να κάνει. Την σωστή επιλογή.