Συντάκτης:ChrisKiss
Μια νεαρή δημοσιογράφος στην προσπάθεια της να σκαρώσει ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ, ακολουθεί μια ομάδα πυροσβεστών από το πυροσβεστικό τμήμα και τις εγκαταστάσεις μέχρι το σημείο ενός περιστατικού που έτυχε την στιγμή της καταγραφής. Αυτά στα πρώτα 10-15 λεπτά. Από εκεί και μετά τα παράξενα ξεκινούν αλλά και αυτά δεν διαρκούν πολύ μιας και δίνουν την θέση τους σε μία μορφή τρόμου που πάρα πολύ καιρό είχα να δω τόσο όμορφα γυρισμένη. Δεν λέω τίποτα παραπάνω για να μην αποκαλύψω. Προσπαθώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου για αυτή την ταινία που μου ήρθε από το πουθενά και έσκασε σαν βόμβα από εκεί που δεν το περίμενα. Πρόκειται για μια ισπανική παραγωγή και για μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου για την φετινή χρονιά. Όλη την ταινία την παρακολουθούμε από τις καταγραφές του camera-man και καθόλου δεν κουράζει αυτό μιας και η ταινία τρέχει σαν μανιασμένη σε τρελούς ρυθμούς, διακόπτοντας μόνο για μερικά δεύτερα σε στιγμές, μόνο και μόνο για να τρομοκρατήσει τους θεατές και μετά γκαζώνει ξανά μέχρι τέλους. Απίστευτο!!
Έχοντας διακριθεί-σαρώσει σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, στο Hollywood ετοιμάζουν ήδη τo αγγλόφωνο remake. Το παίρνετε πακέτο μαζί με το «L'Intérieur» (inside-2007) και είστε τζετ για το σαββατοκύριακο. Απλά τα πράγματα..
Χωρίς καμία υπερβολή
9/10
P.S.: Τόσο πολύ γελάω-εκνευρίζομαι όταν βλέπω τέτοιες ταινίες-διαμαντάκια με μικρό budget να αποφέρουν μεγάλα κέρδη στην χώρα τους. Για ακόμα μια φορά οι γείτονές μας μάς έδειξαν πως γίνεται. Εμείς πότε θα μάθουμε…??
Ο del Toro θα μεταβεί στη Νέα Ζηλανδία για τα επόμενα τέσσερα χρόνια μαζί με τον Peter Jackson και τις εταιρείες παραγωγής του δεύτερου, Wingnut και Weta, όπου θα δουλέψουν ταυτόχρονα τις δύο ταινίες(όπως και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών).
Το σενάριο δεν είναι έτοιμο, αλλά πιθανότατα θα το αναλάβουν οι Peter Jackson, Fran Walsh και Guillermo del Toro.
Δείτε το νέο spot 
Το Ghost in the Shell πρωτοεκδόθηκε το 1989. Έκτοτε απέκτησε δύο manga συνέχεις, τρείς anime ταινίες. μία anime τηλεοπτική σειρά και τρία video games.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δήλωσε:
Οι φαν του Ghost in the Shell στην αρχή θα παραξενευτούν με τις αλλαγές που έχουν γίνει, αλλά γρήγορα θα καταλαβούν τι γίνεται. Η ιστορία επικεντρώνεται στους Motoko, Togusa(ο οποίος από δευτερεύων χαρακτήρας γίνεται πρωταγωνιστής) και Batou. Όσον αφορά το επίπεδο της ταινίας, τη σκηνοθεσία, τη τεχνική και στυλιστική αρτιότητα δεν χρείαζονται πολλά λόγια. Είναι στα συνηθισμένα υψηλά επίπεδα που έχουμε συνηθίσει. Αυτό που είναι δυστυχώς διαφορετικό είναι η λίγη δράση(2-3 σκηνές), ειδικά σε σχέση με ότι έχουμε συνηθίσει. Και εκτός από αυτό είναι και το ίδιο το σενάριο. Πάντα το σενάριο των Ghost in the Shell(ταινίες και σειρά) ήταν πολύπλοκο. Εδώ όμως είναι πιο πολύ απ' ότι συνήθως και μάλιστα από ένα σημείο και μετά η κατάσταση μπερδεύεται πολύ. Ένα ακόμα μειονέκτημα είναι ο ίδιος ο κεντρικός πυρήνας της υπόθεσης, που δεν έχει τόσο ενδιαφέρον, όπως τις προηγούμενες φορές.
Συνολικά η ταινία είναι μεν μία αξιόλογη προσθήκη στον κόσμο του Ghost in the Shell, αλλά είναι ένα σκαλί πιο κάτω από τα υψηλότατα στάνταρ που είχε θέσει η σειρά.
Η υπόθεση της ταινίας αφορά ένα νεαρό εκπαιδευόμενο γιατρό του νοσοκομείου του πανεπιστημίου της Φιλαδέλφεια, ο οποίος εμπλέκεται σε ένα φονικό παιχνίδι με μια παρέα συναδέλφων του. Σκοπός του παιχνιδιού είναι η διάπραξη του τέλειου φόνου, ο οποίος θα προβληματίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τους υπόλοιπους παίκτες όσον αφορά την αιτία θανάτου.
Κάπως έτσι ξεκινάει τούτη η ταινία με πολύ δυνατό cast (Jake Gyllenhaal, Reese Witherspoon, Meryl Streep, Alan Arkin) και μάλλον πετυχαίνει έως έναν βαθμό τον στόχο της. Ποιος είναι αυτός? Μα φυσικά να δείξει σε όλο τον κόσμο πόσο δυνατή είναι η σημερινή Αμερική και πόσο αμείλικτη απέναντι σε οποιονδήποτε θα μπορούσε να την απειλήσει. Ταινία φτιαγμένη αποκλειστικά για προπαγανδιστικούς λόγους παρουσιάζοντας μια Αμερική που περισσότερο τρομοκρατεί παρά τρομοκρατείται, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τα δόντια της και την υπεροχή της σε όσους σκέφτονται έστω να την απειλήσουν. Λες και οι πραγματικοί «κακοί» θα μασήσουν βλέποντας την. Άσε ρε, προτιμώ να βλέπω fantomas. Κρίμα στους ηθοποιούς που είναι νέοι κα ταλαντούχοι αλλά με αυτό τον τρόπο χαλάνε την ωραία εικόνα που φτιάχνουν χρόνια τώρα. Εξαιρείται η Meryl Streep που στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον παραμένει αντιπαθητικιά και ξινή με τις ταινίες που διαλέγει. Και όποιος έχει έστω την παραμικρή αντίρρηση σε αυτά που λέω ας έρθει να μου το πει.
Ο Τσάρλτον Ίστον, ένας από τους τελευταίους θρύλους του Χόλιγουντ, πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 84 ετών στην κατοικία του στο Μπέβερλι Χιλς. Είχε τιμηθεί το 1959 με Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου για την ταινία Μπεν Χουρ, ενώ είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλές άλλες επικές ταινίες.
Μετά τις σπουδές του στην υποκριτική υπηρέτησε για τρία χρόνια στην αμερικανική αεροπορία. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε με την ταινία The Greatest Show on Earth και ακολούθησε ο ρόλος του Μωυσή στις Δέκα Εντολές του Σεσίλ Ντε Μιλ.
Όλη η ταινία παραπέμπει στον βωβό κινηματογράφο. Ξεκινώντας με τα σάπια κουφάρια ανθρώπων και την κραυγή της υπέρτατης Isabelle Adjani (Lucy) που ξυπνάει από τον εφιάλτη, η ταινία δεν χαρίζεται σε κανέναν και κυλάει όπως αυτή θέλει, μακράν διαφοροποιημένη από τα κλισέ της εποχής μας. Σαν ζωντανός οργανισμός που έρπεται, γελάει με σαρκασμό και τρομάζει τον θεατή αφήνοντας την αίσθηση όχι ότι κάτι θα ξεπεταχτεί μέσα από την οθόνη, αλλά ότι κάτι υπάρχει ήδη μέσα στο δωμάτιο. Ο τρόμος βρίσκεται παντού, από τα σύννεφα στον ουρανό, το ρολόι στον τοίχο, μέχρι την ψυχρή, παγωμένη ανάσα του Klaus Kinski και το τόσο μοναδικά ξεθωριασμένο και άδειο κάστρο του, στο οποίο οποιαδήποτε μορφή ζωής μοιάζει να έχει εκλείψει προ πολλού. Πέρα από το γνωστό story όμως, η ταινία δίνει έμφαση και σε κάτι άλλο. Στη πανούκλα!! Ω, ναι.. Όταν οι άλλοι απλά αναφέρονταν σε αυτή, ο Herzog χτίζει σχεδόν πάνω της και την χρησιμοποιεί σαν έναν ακόμα ηθοποιό. Η πανούκλα θερίζει τα πάντα, είναι παντού παρούσα και παίζει σχεδόν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το πλοίο με τα μαύρα φέρετρα και τα ποντίκια είναι σκηνές τόσο τέλειες όσο ανατριχιαστικές και αποκρουστικές..!! 
Εν κατακλείδι, εδώ μιλάμε απλά για ένα αριστούργημα με όλη την σημασία της λέξης. Όλες, μα ΟΛΕΣ οι μετέπειτα ταινίες με το ίδιο ή παρόμοιο θέμα είναι κατώτερες από αυτή. Και αφήστε κάποιους wannabe δήθεν cine-κριτικούς να ψελλίζουν κάτι για Tom Cruise και Ann Rise. Τόσα ξέρουν. Η κινηματογραφική παιδεία είναι παράγοντας πολύ σημαντικός για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το cinema και για να την κερδίσεις δεν φτάνει μόνο να βλέπεις αυτό που σου πλασάρουν αλλά να κάνεις και την δική σου έρευνα, να ψάχνεις μόνος σου, να παρακολουθείς με υπομονή και που και που να ανοίγεις και κανένα βιβλίο, για να μη κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αμαθής προκαλώντας τόσο το γέλιο όσο και τον εκνευρισμό.
Γεννημένος το 1911 στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ, το όγδοο παιδί ενός κουρέα και απόγονος Ρωσο-εβραίων εμιγκρέδων πέρασε από το Χάρλεμ, τη Νέα Υόρκη και το Χόλιγουντ. Από τις ΗΠΑ εκδιώχθηκε στην εποχή του μακαρθισμού, για να καταλήξει το Παρίσι και το Λονδίνο.
Το 1966 παντρεύτηκε τη Μελίνα Μερκούρη, και υιοθέτησε τόσο την υπηκοότητα του Έλληνα όσο και το όραμα της συντρόφου του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μαζί με την Μελίνα γύρισε τις ταινίες "Ποτέ την Κυριακή" -την πρώτη ταινία που έκανε στην Ελλάδα το 1960 και για την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας-, "Topkapi" και "Φαίδρα".
