WizKid
Η επιλογή του Robert Zemeckis να γυρίσει την ταινία σε CGI animation έβαλε πολλούς σε σκέψεις. Πόσο, αλήθεια, αυτή η τεχνική θα ωφελούσε αυτή την κινηματογραφική προσαρμογή του θρύλου του Μπέογουλφ;
Καθόλου.
Για να «λειτουργήσει» μια τέτοια ταινία, πρέπει πρώτα-πρώτα ο θεατής να δεθεί με κάποιον από τους χαρακτήρες. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατον, καθώς όλοι οι χαρακτήρες διαθέτουν μηδαμινό facial animation, αμυδρό lip syncing και… ωχ, συγγνώμη, πάλι άρχισα με τους τεχνικούς μου όρους. Για να σας τα κάνω πιο λιανά, τα πρόσωπα των ηρώων είναι συνεχώς ανέκφραστα, ενώ τα στόματά τους δεν πολυανοίγουν όταν αυτοί μιλούν και μερικές φορές υπάρχουν προβλήματα στο συγχρονισμό των χειλιών με την εκφορά του λόγου. Και να μην αναφερθώ στο ότι οι περισσότεροι ήρωες έχουν ψυχρές φυσιογνωμίες και διαθέτουν ελάχιστη ανθρώπινη «ζεστασιά». Άντε τώρα να δεθείς με τέτοιες «μαριονέτες», που μοιάζουν να ξεπήδησαν από videogame. Ακόμη και οι ήρωες του παλαιότερου Final Fantasy: The Spirits Within ήταν πιο πειστικοί.
Από την άλλη, το σενάριο είναι ικανοποιητικό, αλλά θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στο back-story παρά να σπαταλά πολύτιμο χρόνο σε «σούπερ-τρισδιάστατες» σκηνές, οι σκηνές δράσης είναι τρομερές αλλά λίγες, οι διάλογοι είναι γεμάτοι σεξουαλικά υπονοούμενα, η βία παραείναι «τραβηγμένη» σε κάποιες σκηνές, τα περιβάλλοντα είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ αλλά ο Zemeckis δεν σ’ αφήνει να τα θαυμάσεις καθόλου και οι ερμηνείες των διάσημων ηθοποιών είναι μεν καλές, αλλά τα ψηφιακά υποκατάστατα των Anthony Hopkins και John Malkovich αφαιρούν μέρος της υποκριτικής δύναμής τους. Η ιδέα, δε, να διαθέτουν οι ήρωες όμοια χαρακτηριστικά με τους ηθοποιούς που υποδύονται, με βρίσκει αντίθετο. Όταν βλέπεις μια «κάλπικη» Angelina Jolie να επειδικνύει τα ψηφιακά της προσόντα, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι αυτό που βλέπεις στην οθόνη είναι ένα digital αντίγραφο της Jolie. Θα έλεγε κανείς πως με αυτό τον τρόπο η ταινία «αυτοπροδίδεται». Αχ, βρε Zemeckis, γιατί μας τα κάνεις αυτά; Τι σε κάνει να νομίζεις ότι, αν συνεχίσεις με τέτοιες κινήσεις την καριέρα σου, ο κόσμος θα εξακολουθεί να βλέπει τις ταινίες σου;
5+/10
Καθόλου.
Για να «λειτουργήσει» μια τέτοια ταινία, πρέπει πρώτα-πρώτα ο θεατής να δεθεί με κάποιον από τους χαρακτήρες. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατον, καθώς όλοι οι χαρακτήρες διαθέτουν μηδαμινό facial animation, αμυδρό lip syncing και… ωχ, συγγνώμη, πάλι άρχισα με τους τεχνικούς μου όρους. Για να σας τα κάνω πιο λιανά, τα πρόσωπα των ηρώων είναι συνεχώς ανέκφραστα, ενώ τα στόματά τους δεν πολυανοίγουν όταν αυτοί μιλούν και μερικές φορές υπάρχουν προβλήματα στο συγχρονισμό των χειλιών με την εκφορά του λόγου. Και να μην αναφερθώ στο ότι οι περισσότεροι ήρωες έχουν ψυχρές φυσιογνωμίες και διαθέτουν ελάχιστη ανθρώπινη «ζεστασιά». Άντε τώρα να δεθείς με τέτοιες «μαριονέτες», που μοιάζουν να ξεπήδησαν από videogame. Ακόμη και οι ήρωες του παλαιότερου Final Fantasy: The Spirits Within ήταν πιο πειστικοί.
Από την άλλη, το σενάριο είναι ικανοποιητικό, αλλά θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στο back-story παρά να σπαταλά πολύτιμο χρόνο σε «σούπερ-τρισδιάστατες» σκηνές, οι σκηνές δράσης είναι τρομερές αλλά λίγες, οι διάλογοι είναι γεμάτοι σεξουαλικά υπονοούμενα, η βία παραείναι «τραβηγμένη» σε κάποιες σκηνές, τα περιβάλλοντα είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ αλλά ο Zemeckis δεν σ’ αφήνει να τα θαυμάσεις καθόλου και οι ερμηνείες των διάσημων ηθοποιών είναι μεν καλές, αλλά τα ψηφιακά υποκατάστατα των Anthony Hopkins και John Malkovich αφαιρούν μέρος της υποκριτικής δύναμής τους. Η ιδέα, δε, να διαθέτουν οι ήρωες όμοια χαρακτηριστικά με τους ηθοποιούς που υποδύονται, με βρίσκει αντίθετο. Όταν βλέπεις μια «κάλπικη» Angelina Jolie να επειδικνύει τα ψηφιακά της προσόντα, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι αυτό που βλέπεις στην οθόνη είναι ένα digital αντίγραφο της Jolie. Θα έλεγε κανείς πως με αυτό τον τρόπο η ταινία «αυτοπροδίδεται». Αχ, βρε Zemeckis, γιατί μας τα κάνεις αυτά; Τι σε κάνει να νομίζεις ότι, αν συνεχίσεις με τέτοιες κινήσεις την καριέρα σου, ο κόσμος θα εξακολουθεί να βλέπει τις ταινίες σου;
5+/10
4 σχόλια:
Ακόμη και σήμερα, (7 χρόνια χρόνια μετά) το Final Fantasy: The Spirits Within είναι τεχνικά και τεχνολογικά αξεπέραστο. Κατά την άποψή μου το Beowulf, άξιζε μόνο σε Real D προβολή οπού σε μερικές σκηνές σε άφηνε πραγματικά άφωνο...
ontos to Final Fantasy: The Spirits Within itan kalo san tainia kai texnika aristo!!!
Νομίζω πως αν το δεις σε Real D ή IMAX αξίζει, ήταν εκπληκτικά τα εφέ και πραγματικά "ζεις" την ταινία. Εγώ εντυπωσιάστηκα από αυτή την άποψη. Από φίλους που την είδαν σε κανονική προβολή, μάλλον δεν έλεγε και πολλά. Προσωπικά νομίζω οτι για την πρωτοπορία αυτή και μόνο αξίζει, αλλά για να το εκτιμήσεις πρέπει να το δεις και στην κατάλληλη αίθουσα.
Είχα την ευκαιρία να δω το Beowulf σε Real D, αλλά την έχασα...
Δημοσίευση σχολίου