Κλέφτες (2007)

Συντάκτης:
ChrisKiss

Θυμάμαι από τότε που ήμουν στον Ε.Σ. μία απογευματινή σκοπιά που έκανα με ένα παλικάρι κατά την διάρκεια της θητείας μου, όπως ήρθε η κουβέντα για τον κινηματογράφο μου είχε προτείνει την ταινία «τσίου» που κυκλοφόρησε προ τριετίας, επίσης του κ.Παπαδημητράτου. Θυμάμαι με πόσο πάθος μου μιλούσε για εκείνη την ταινία και πόσο προσπαθούσε να με πείσει να ψάξω να την δω. Δεν έδωσα σημασία τότε αλλά τον θυμήθηκα όταν διάβαζα για τους «κλέφτες» σε ένα περιοδικό τελευταία. Ελπίζω να είναι καλά το παιδί και αν τον ξαναδώ ποτέ να του πω ένα ευχαριστώ για την πρόταση του.

Οι κλέφτες τώρα είναι μια ελληνική ταινία διαφορετική από τις ελληνικές ταινίες που μας πλασάρουν τα τελευταία χρόνια. Και αυτό κυρίως γιατί είναι τίμια και αυθεντική. Δεν μασάει, δεν προκαλεί, δεν έχει μεγάλες προσδοκίες αλλά αντιστέκεται στην γενικότερη καθίζηση του Ελληνικού cinema και είναι φτιαγμένη με μεράκι από άτομα που αγαπούν αυτό που κάνουν. Διαθέτει ένα σενάριο που φαίνεται ότι είναι δουλεμένο και όχι προχειρογραμμένο (σπάνιο αυτό για τα ελληνικά δεδομένα και όποιος διαφωνεί ας έρθει να μου το πει), πανέξυπνους διαλόγους και ένα cast αποτελούμενο από νέους, ωραίους αλλά πάνω απ’όλα ταλαντούχους ηθοποιούς. Αλητεία και πάλι αλητεία στην ταινία, είτε αυτή προέρχεται τους απλούς μπαφάκιδες (άνεργοι, βρώμικοι, τεμπέληδες), είτε από τους καθωσπρέπει κοκάκιδες (βίλες, σκάφη, πολυτέλεια!). Η ταινία είναι ένα μίγμα μαύρης κωμωδίας και ανάλαφρου thriller που σκοπό δεν έχει να πουλήσει εισιτήρια, αλλά, κατά την ταπεινή μου άποψη, να κάνει αυτούς τους λίγους που θα την δούνε να περάσουν καλά. Εγώ τουλάχιστον πέρασα. Άλλωστε το είπε και ο Hitchcock “its just a movie”. Φυσικά οι cinefil θα την εκτιμήσουν περισσότερο από το ευρύ κοινό. Το θέμα όμως πιστεύω ότι είναι αλλού. Επιτέλους κάτι μοιάζει να αλλάζει για τον ελληνικό κινηματογράφο, να δοκιμάζονται και σενάρια που δεν είναι φαρσοκωμωδίες της κακιάς ώρας. Διότι το κοινό μάλλον κουράστηκε και σίγουρα το κοινό είναι που έχει και τον πρώτο λόγο μιας και αυτό είναι που δίνει τα χρήματα του για να δει μια ταινία. Οπότε και η γνώμη του θα έπρεπε να ακούγεται.
Όσο για την Αλικάκη και τον Λαγούτη, τους πέτυχα σε ένα bar στου ψειρή ένα Σάββατο λίγο πριν τις αποκριές αλλά δεν είχα δει την ταινία τότε για να τους πω ένα μπράβο. Το λέω τώρα λοιπόν και να είστε πάντα καλά. Δεν ξέρω πόσοι θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, το σίγουρο πάντως είναι πως με αυτή την ταινία, ο κ.Παπαδημητράτος σίγουρα θα καταφέρει να προσεγγίσει μεγαλύτερο κοινό. Εγώ σίγουρα θα είμαι εκεί. Μέχρι την επόμενη φορά..

8/10

PS: Ο Πέτρος Λαγούτης πρωταγωνιστεί επίσης στην παράσταση «η μέθοδος gronholm» στο Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν μαζί με τους Γιώργο Καραμίχο, Χρήστο Σαπουντζή και Βίκυ Παπαδοπούλου. Και εκεί είναι εκπληκτικός όπως και τα άλλα παιδιά. Η παράσταση απλά τα σπάει και αξίζει τα λεφτά της. Όπως είστε..